Nelson i Martynka

Proszę bardzo - Nelson Admiral Bonomiella w powiększonej rodzinie jako niania i przyszły towarzysz zabaw małej Martynki. I znowu potwierdza się, że shar pei i dziecko to idealna kombinacja.

A tak o Nelsonie donosi mi jego pańcia p.Gosia:
Nasz psiak - oaza cierpliwości - przyjął nowego członka stada (naszą córeczkę) z prawdziwą godnością - co widać na zdjęciach. W stosunku do córki jest cierpliwy i łagodny jak baranek. Nie opuszcza też okazji, żeby ją polizać po nóżkach i stópkach albo powąchać prosto w ucho. A ja mam wrażenie, że Martytnka przy Nelsonie rozwija się jeszcze szybciej - rozgląda się za psiakiem, wyciąga rączki, żeby pogłaskać. Daję głowę, że to za nim postawi pierwsze kroczki. To się nazywa zgrany duet, a z nami włącznie to udany kwartet.
Neluś ma się za to bardzo dobrze, pomijając upały, które nadeszły. Nie choruje, a ogród mu służy bardzo, spędza tam całe dnie. Poza tym zauważam, że poważnieje nam nasz psiak i staje się prawdziwym psim dojrzałym mężczyzną.

Przesyłamy gorące pozdrowienia, również dla psich członków stada.

My również pozdrawiamy gorąco i dziękujemy za zdjęcia Martynki i Nelsona . Stado na równi z nami ucieszone najnowszymi wieściami przyłącza się do pozdrowień.

Shar Pei, dziecko i kaznodzieja

Przerwa u moich shar-pei w polowaniu na karczowniki bo psia pogoda, a w psią pogodę tylko ludzie ruszają się z domu jeśli muszą lub nie wiedzą co ze sobą zrobić. Deszcz przeszedł w śnieg i jeśli do jutra nie stopnieje, to z radości zrobię w śniegu orła! Do obiadu ślęczałam nad tłumaczeniem na cito tekstu ze staroniemieckiego dla księdza, przygotowaniem jadła zająć musiał się Naczelny.
Po południu jak zwykle niezapowiedziana wizyta - mały Antoś ze swoją mamą, ogromna radość psów, bo w końcu coś się dzieje. Wizyta zbiegła się z przyjściem księdza, któremu bardzo spieszyło się odebrać swoje tłumaczenie. Oczywiście nie omieszkał wygłosić w naszym ateistycznym domu fragmentu z ewangelii św. Mateusza: "Pan Jezus nakazuje: Nie dawajcie psom tego co święte". W tym czasie gdy Antoś na czworakach demonstrował swój wyjący samochód policyjny, Tequilla nagle wskoczyła mu na plecy. Dokładnie tak samo jak wskakuje na Rondla... Zdębiałam ale tylko na moment i zanim ktokolwiek zauważył co się święciło, ściągnęłam sukę z malca. Czterolatek blyskawicznie zabarykadował się krzesłami pod stołem i wskazując palcem na Tequillę, rycząc usiłował znaleźć jakieś dobitne słowo:
- ty...ty...ty jedn...ty... ty szarpeju jeden ty!!!