Co grube to lube

Pełne wrażeń, wzruszeń i uniesień całe dwa tygodnie z maluchami Simonki już za nami. Przytyło się i urosło szczeniętom nad podziw, każdy "stworek-potworek" waży ponad póltora kilograma. To naprawdę sporo, z pewnością wyrosną z nich ciężkie i mocne psy. Jeszcze dzień albo dwa i jeżeli pieski będą przyrastać w takim tempie jak dotychczas, to już nie zważę ich, bo moja waga toleruje ciężary tylko do dwóch kg! Na razie towarzystwo z psiego żłobka myśli tylko o spaniu i jedzeniu, czasami któreś szczenię popatrzy na mnie sennie i zaraz zasypia.
Simonka wręcz nadgorliwa, chyba jest przekonana, że jej dzieci głodne więc karmi, karmi i znowu karmi. One zaś jedzą prawie na okrągło przez dzień oraz noc, z przerwami tylko na sen. Jeszcze tydzień musi upłynąć zanim zacznę szczenięta dokarmiać i będę mogła odciążyć Simonkę. Moja bardzo dzielna psica pracowicie i niezmordowanie produkuje spore ilości mleka dla swego potomstwa i to tak aby dla wszystkich wystarczyło. Sama przy tym je cztery posiłki dziennie oraz wypija około 3,5 do 4 litrów wody na dobę. Godne podziwu!

Lato (kalendarzowe) ze szczeniętami

Niby mamy jeszcze lato, tak przynajmniej wynika z kalendarza, ale u nas w domu nastał już sezon ogrzewczy i to pełną parą. Wiadomo, szczeniętom trzeba zapewnić ciepło. Nasze najsłabsze, mimo usilnych starań z mojej i Piotra strony, niestety nie dało rady. Bywa i tak, nic na to poradzić nie można. Szczęśliwie pozostała piątka dziarska i energiczna, a już szczególnie przy mlekopoju. Przepychanie, drapanie biednego matczyska i siebie nawzajem, piski oraz kłótnie o najlepszego sutka to już standardowe zachowanie się Simonkowych dzieci przy posiłkach. Ale to cieszy, widać że maluchy dobrze się rozwijają. Przyjemnie mi na nie patrzeć.
Od dwóch dni nie pełnimy już całonocnych dyżurów przy szczeniętach. Psie dzieci są już na tyle silne, że nie trzeba już pilnować każdego z osobna, sprawdzać czy wystarczająco najedzone, a i Simonka przestała zachowywać się jak przysłowiowy słoń między porcelaną, nauczyła się zgrabnie poruszać wśród swojego potomstwa i nie ma już ryzyka, że położy się na którymś szczenięciu przyduszając go swoim ciężarem. Dla nas możliwość wyspania się to prawdziwy luksus, więc humory od razu mamy lepsze i chwalimy głośno geniusza, co to ludziom do spania wymyślił łóżko. Wyspana i z przypływem energii wróciłam do starych, dobrych nawyków jakimi są codzienne spacery do lasu ulubioną mi drogą przy brzozach i sosnach. Gdy wybieram się do lasu sama, bez mojej męskiej połowy, to na spacer zabieram ze sobą tylko Bellę, a to ze względu na ewentualne spotkania, bo nigdy nie wiadomo kto i o jakich zamiarach nam drogę przetnie. Wszystkie nasze dorosłe psy bardzo pozytywnie reagują na obcych i obojętne czy są to nasi goście, czy też całkiem im nieznani przechodnie. Bella też jest przyjazna każdemu o dwóch nogach. Jedynie w lesie lub na odludziu na widok obcego, jeży się jej włos, a gdy napotkany próbuje się do nas zbytnio zbliżyć to i strasznie zębiska mu pokaże. Tylko ona ma instynkt obronny i tylko z nią nawet na bezludziu czuję się bezpieczna.

Origami, Out Cypress, Oliver Twist i Only Tevez

Wystarczy, że przez kilka dni nie pokazuję zdjęć szczeniąt a zaraz mam zapytania jak się mają maluchy, jak wyglądają, kiedy będą fotki. Malce mają się dobrze, duże są i tłuściutkie, a przy tym słodkie jak to szczeniaczki. A co do zdjęć to najchętniej powiedziałabym: "ja nie umiem psich dzieci fotografować", ale biorąc pod uwagę ilość zdjęć jakie do tej pory popełniłam, to nikt by mi pewnie nie uwierzył, chociaż w zapewnieniach moich nie ma ani krzty kokieterii. Fotografowanie szczeniąt to trudne i niewdzięczne zajęcie. Trudne, bo żaden mały stworek nie usiedzi spokojnie w jednym miejscu, a widok człowieka z wymierzonym w niego aparatem, peszy go i irytuje. Niewdzięczne, bo zdjęcia nie oddają faktycznej urody piesków.

Za tydzień, 31 sierpnia mamy już umówiony przegląd hodowlany, a po nim pieski będą się rozjeżdżać do nowych rodzin. Natalia aż piszczy, tak nie może doczekać się Teveza. Już niedługo on i Out Cypress (Niezwykły "Sajpres") zamieszkają w Poznaniu. Nasz najgrzeczniejszy i od czasu do czasu z lekka poszturchiwany przez rodzeństwo Oliver Twist zamieszka w Zielonce pod Warszawą. (W tym miejscu pozdrowienia dla Kaśki i jej shar pei z Zielonki!) A jedyna dziewczynka z miotu, słodka Origami wyjedzie za granicę, do Francji. Origami zostanie od nas najpóźniej odebrana, bo dopiero w drugiej połowie września, będę więc od czasu do czasu donosić jak jej się u nas wiedzie.