Bella i dwa szczeniaki

Albert i Afera. On jeszcze maleńki, dopiero 17-dniowy, ona także z tych małych, ale w porównaniu z nim bardzo duża i dorosła. 9-tygodniowa, rozbiegana i wszędobylska dziewczynka. On w jednym pokoju, ona w drugim, bo inaczej się nie da. On potrzebuje maminego mleka w dużych ilościach, więc coraz to przy sutkach. Ona powinna jeść karmę dla szczeniąt. Je, ale gdy uda jej się pociągnąć mleka wprost z Belli gdy ta ją odwiedzi, to aż popiskuje z uciechy. Bella pomiędzy dwoma szczeniakami wyraźnie zdezorientowana, ale kochająca jego i ją, chociaż ją zna dopiero od wczoraj. Dla Belli nie ma różnicy, bo przecież dziecko to dziecko, potrzeba mu mleka i opieki, a ona jako matka wie to najlepiej. A maluchy grzeczne i spokojne. Afera (..Afi, Afinka..) piewrszą noc w naszym domu przespała twardo i bez płaczu. Rano powitała mnie merdając przyjaźnie ogonkiem. Widać, że podoba jej się u nas, że zaakceptowała nas i stadko.

Albert rozwojowo jeszcze nie na etapie witania czy merdania. Większość doby przesypia, budzi się na swoje mleczne posiłki, podrepcze w te i we wte i znowu śpi. Śpi i rośnie. Mama Bella będąc w ciąży też urosła, ale wszerz. No cóż, ciężarne tak mają, takie ich prawo. Wraz z wiosną przyjdzie czas na odchudzanie.
A, coś jeszcze.... Od wczoraj Bella nie sypia ze swoim jedynakiem. Przeprowadziła się na sofę, gdzie jest jej z pewnością wygodniej. Odwiedza synka tylko celem nakarmienia. Trochę mi żal Alberta, odnoszę wrażenie, że nagle jakaś część z jego wczesnego niemowlęctwa została bezpowrotnie utracona, że czas go pogania podpowiadając: "doroślej!".

Zawsze coś nie tak

Simonka i Tequilla jednakowo cieszą się aurą, zgodnie oszczekują przechodniów, mają podobnie spore apetyty i upodobania mimo jednej, małej lecz zasadniczej różnicy. Tequi ma w brzuchu szczenięta i to conajmniej cztery, tak wykazało badanie USG. Czekamy więc cierpliwie na miot "O" i cieszymy się. Fajnie byłoby mieć radość niczym niezmąconą, taką nieokrojoną poprzez inne smętne wydarzenia. A jakie? - pewnie ktoś spyta. Zawsze są jakieś. Z jednej strony wszystko cacy, Tequilla z dnia na dzień coraz okrąglejsza, a z drugiej niepokój o Miśka, który po dwóch latach dzielnego trzymania się na dystans od lecznic weterynaryjnych, teraz zafundował sobie po raz kolejny narośl na nodze. Wygląda to-to niezłośliwie, ale i niefajnie, trzeba dać wyciąć. Mała rzecz, lecz bez narkozy się nie obejdzie. W przyszłym tygodniu zabieg.