Tydzień trzeci

Wrzucanie do youtubki filmików z kilkunastodniowymi szczeniętami w porze karmienia to już u mnie tradycja. 17-dniowe dzieci Moni radzą sobie całkiem nieźle przy mlekopoju, a Monia jak zwykle zadziwia swoją cierpliwością i spokojem. Widać jak leży upchnięta przy węższym boku skrzyni. Trochę mnie dziwi dlaczego właśnie w ten sposób się układa. Nie interweniuję. Niech robi jak uważa, to przecież ona jest matką, więc pewnie wie jak być powinno. Zawsze, ale to zawsze tak karmi dzieci.

Ten mijający już tydzień nie był łatwym ani dla niej, ani dla szczeniąt, ani też dla nas. Nieznośne upały bardzo umęczyły nas i zwierzęta. Stadko uciekało w sen i przysypiało całe dnie, Monia rozkładała się jak długa w pobliżu elektrycznego wiatraka, szczenięta były marudne i płaczliwe.

Dzisiaj burzowo i znacznie chłodniej, i znowu chce żyć. Czujemy się o niebo lepiej, szczeniaki nakarmione matczynym mlekiem śpią słodko, Monia z podłogi obok wentylatora przeniosła się na sofę.
A przed nami zapowiadana kolejna seria upalnych dni.

Do następnego razu!

O trzech takich..

Minął tydzień. Szczeniaki podwoiły swoją wagę, urosły bardzo, potłuściały. Każdy piesek jest inny, różnice między nimi już bardzo wyraźne. Frankie (ten z jaśniejszymi “policzkami”) ma największą głowę i jest najpotężniejszy wśród rodzeństwa. Frodo wyróżnia się swoim rudym futerkiem i jest najtłuściejszy. To on najgłośniej się awanturuje gdy któryś z braci odpycha go od mlekopoju. A głos ma już całkiem donośny! Fantomas, ten z ciemną mordką, zwany już pieszczotliwie Tomusiem jest najbardziej mobilny z całej trójki. Podczas gdy jego bracia-grubasy niezdarnie pełzając ciągną pełne brzuchy po prześcieradełku, on już podnosi się na wszystkich czterech i ambitnie stawia pierwsze kroki. Aktywność szczeniąt trwa jeszcze bardzo krótko, dzień i noc wypełnia im sen z przerwami na ssanie Moni.

I to by było dzisiaj na tyle, ciąg dalszy nastąpi.