Upał minionych dni dał nam nieźle popalić. W ogrodzie wysiedzieć było nie sposób a i dom nagrzał się tak, że psy ledwie zipały. Towarzystwo rozkładało się pokotem w najchłodniejszych miejscach na podłodze, a Monia chłodziła się leżąc brzuchem do góry. Dzisiaj już znośnie – miłe 22 stopnie i w końcu można odetchnąć.
Monia przyrasta teraz bardzo szybko. Dzisiejszy pomiar jej obwodu wskazał ponad 78 centymetrów, czyli prawie siedem centymetrów więcej niż w ubiegłą sobotę. Staram się o ten przyrost wagi i kondycję Moni jak tylko mogę, a łatwo mi nie jest, bo ciężarna znowu grymasi, posiłki trzeba jej urozmaicać i najchętniej jadłaby codziennie coś innego, coś lepszego niż poprzednio, tyle, że nie bardzo może się zdecydować co by jej zasmakowało. Cztery razy dziennie karmię psinę z różnym skutkiem. Raz zje z apetytem wszystko, innym razem nawet nie tknie, ale po godzinie upomina się o swoją porcję z nadzieją, że dostanie coś bardziej smakowitego. I dostaje, na ile mi wyobraźni i pomysłów starcza. Na wcześniej ulubiony jogurt już nawet nie spojrzy. Serek wiejski, stojący zawszy wysoko w hierarchii przysmaków, teraz w całkowitej pogardzie. Gotowana ryba oraz drób stanowiły menu ubiegłego tygodnia. W tak zwanym międzyczasie ślina kapała Moni na widok i zapach gotowanych ziemniaków (!!). Ok, odrobinę puree dostała. Mniam-mniam jakie pyszne! W tym tygodniu surowa, mielona wołowina z dodatkiem warzyw i tego jej ziemniaczanego puree. No i krakersy, bez których obejść Monia się nie może. Czyste szaleństwo tak karmić sukę w ciąży! A sucha karma? A i owszem. Przedwczoraj na próbę zamówiona inna niż zazwyczaj, przyjęta została przez stado z entuzjazmem. Nawet Monia tak jadła, aż wydawało się, że wybije w misce dno. Przez dwa dni smakowało. Dzisiaj już na suchą karmę nie chce patrzeć.
Wracamy do mielonej wołowiny. Ta sprawdza się zawsze.