Coraz pewniej i w dodatku szybciej poruszają się maluchy w ogrodzie. Zupełnie jakby ktoś zamontował im z tyłu śmigiełka, małe helikopterki! Wybiegają z domu na dwór bardo chętnie, natomiast totalnie ignorują wołanie ich do powrotu. Cudownie potrafią rozbiec się tak, że każde z nich z szybkością prawie dźwięku, przemieszcza się w innym kierunku niż pozostałe, a minki mają przy tym: "no i co mi zrobisz jak mnie złapiesz?". Wiadomo, zaniosę do domu, ale zanim to nastąpi muszę niesforną zgraję wyłapać, co wierzcie mi, że do prostych czynności nie należy.

Zaganianie rozbrykanej gromadki szczeniąt wymaga od zaganiającego zręczności, szybkości i determinacji w działaniu. Pomoc przy ściganiu niesfornych przydałaby się, niestety na dorosłe psy w tej materii liczy nie mogę, one co najwyżej popatrzą z politowaniem jak to uganiam się aż do utraty tchu za małoletnimi i żadnemu z nich nawet na myśl nie przyjdzie, aby mnie w tym zaganianiu czynnie poprzeć.
No tak, przecież shar pei to pies stróżujący, a nie pasterski, o czym to kolejny już raz mam okazję się przekonać.