Specjalistą od wszelkiego rodzaju wynalazków oraz ulepszeń jest w naszym domu oczywiście Naczelny. Ja czasami podsuwam mu zamówienie na wykonanie jakiejś półki lub skrzynki, reszta wraz z projektem należy do niego. Bardzo to wygodne i praktyczne. Niestety chwilowo jestem zdana sama na siebie i nie mam komu zlecić wykonania jakiejś pracy, która przerasta moje możliwości. W dzisiejszy, deszczowy dzień zastanawiałam się smętnie co zrobić aby szczeniaki wędrujące po domu nie wypadły mi przez idiotycznie skonstruowaną barierę przy schodach jedno piętro w dół. No i wymyśliłam! Idiotycznie skonstruowaną barierkę przykryłam nie mniej idiotycznie wyglądającą bardzo starą, lnianą tkaniną, w której na dole wycięłam nożyczkami otworki, przeciągnęłam przez nie sznurki i całość w wielu miejscach umocowałam do poprzeczek przytrzymujących barierę.
Mój wynalazek wygląda szpetnie, ale cel osiągnięty. Już widzę uśmiech politowania na twarzy Naczelnego, gdy spojrzy po powrocie do domu na moje dzieło... A niech tam, śmiech to zdrowie!

Po irytująco-męczącym mocowaniu ohydnej tkaniny przy schodach zajęłam się czymś znacznie przyjemniejszym, a mianowicie fotografowaniem Simonki i Zamirki. Tak szybko się zmieniają maluchy, że warto je często uwieczniać.