Mowa

Czekanie

Ogryzek

Stąd nie marnując czasu wyruszyliśmy stadem pobrykać. Morcheeba to wykształcona na mojej piersi miłośniczka lasu. I nie chodzi mi tu o podnietę roślinkami, choć i tu wykazuje nimałe zainteresowanie, a raczej zażywania różnorodności flory, czy precyzyjniej wielowymiarowe zaznawanie ostępów. Co do reguł to obowiązują przede wszystkim dwie: piekielnie w dół i absurdalnie w górę, oczywiście na przełaj. Faktem jest, że trudno u nas poruszać się po płaskim, bo tak jest tylko na plaży. Ale nie o tym. Chciałem zwrócić uwagę czytaczy, że gracji w ruchu, szybkości i zwinności tylko jej zazdroszę i za każdym razem napawam się widokiem na zaś, jednocześnie gramoląc się, pospiesznie przebieram by z grubsza nadążyć.

Mo przewodnik

-Idziesz Po?

Uzupełnianie płynów

I tu pojawia się Pocoyo. Las dla niej to coś, co na każdym kroku/ podskoku, odkrywa swoje tajemne zbiory różności i niespodziewajki. Daje się wąchać, dosłownie zaciągać całą ferią doznań, które skrupulatnie gromadzi, jako bagaż wiedzy i doświadczenia jako takiego. Można go deptać, tarmosić, gryźć a niekiedy
i forsować. Jest w tym wszystkim naraz nadspodziewanie skuteczna i dzielna. Taryfę ulgową jakoś przeoczyłem, a Po jej potrzebę również. Daje radę niczego sobie, niczym taran torując drogę przed siebie, nie cofając się przed niczym, a tym bardziej nikim. Rumor i tępy trzask łamanych patyków i gałęzi to znak rozpoznawczy naszego leśnego buldożera-szyszkojada.